
آنکه از یاد مرا برده خودش میدانــــــــــــــــــــــــــد
تا ابد اوست که مدیون دلم می مانــــــــــــــــــــــــــــد
دل ویران و پریشان و جفا دیده ی مـــــــــــــــــــــــن
باز در گوشه تنهایی خود می خوانــــــــــــــــــــــــد
که چرا او که برایم همه هستی بـــــــــــــــــــــــود
این چنین ساده مرا از دل خود می رانـــــــــــــــــــــد
نظرات شما عزیزان:
|